قصه کودکانه برای بچه های سه ساله ( ۱۰ داستان برای خواب راحت بچه ها )

قصه کودکانه برای بچه های سه ساله در تک متن گردآوری شده است. قصه گفتن برای کودکان سه ساله برای رشد ذهنی، زبانی و عاطفی آن‌ها بسیار مهم است. قصه‌ها به تقویت مهارت‌های شنیداری، افزایش دایره واژگان، تقویت خلاقیت و تخیل، و یادگیری مفاهیم اخلاقی و اجتماعی کمک می‌کنند. همچنین، قصه خواندن به کودک کمک می‌کند تا تمرکز و حافظه بهتری پیدا کند و ارتباط عاطفی عمیق‌تری با والدینش برقرار کند. 

صدای ماشین‌ها

یک روز آقای راننده داشت می‌رفت سر کارش. همین طوری که داشت می‌رفت و می‌رفت و می‌رفت، یک دفعه حواسش پرت شد و خورد به یک ماشین دیگه. گفت ای بابا! حالا چه کار کنم؟ از ماشینش پیاده شد. دید راننده اون یکی ماشین یه خانومه که انگشتش زخم شده.

یک کمی که صبر کردند، دیدند یه صدایی میاد: بَه بو بَه بو بَه بو… صدای ماشین پلیس بود. آقای پلیس اومد جلو و گفت: آخ آخ آخ! حتما حواستون پرت شده که با هم تصادف کردین.

بعد یه صدای دیگه اومد: بو بو بو بو بو بو… صدای ماشین آتش نشان ی بود. آقای آتش نشان اومد و گفت: آخ آخ آخ! تصادف کردین؟ حتما حواستون پرت شده. بعدش گفت: هیچ جایی آتیش نگرفته که من خاموشش کنم؟ گفتن: نه! خیالت راحت باشه. برو. آقای آتش نشان هم سوار ماشین قرمزش شد و رفت و دوباره گفت: بو بو بو بو بو بو…

بعدش یه صدای دیگه اومد: بی بو بی بو بی بو بی بو… ماشین آمبولانس بود. آقای دکتر از توی ماشین آمبولانس اومد پایین و گفت: آخ آخ آخ! تصادف کردین؟ حتما حواستون پرت شده. بعد چسب زخمش رو آورد و چسبوند روی دست خانومه که زخم شده بود. آخه انگشت خانومه خون اومده بود. بعد هم دوباره رفت: بی بو بی بو بی بو بی بو…

آقای پلیس به راننده‌ها گفت: حواستون رو جمع کنین که دیگه با هم تصادف نکنین. بعد هم سوار ماشینش شد و رفت. ماشین پلیس گفت: بَه بو بَه بو بَه بو…

مطلب مشابه: قصه های آرامبخش کودکانه / ۱۰ قصه بچگانه برای خواب

آدم برفی

یک روز در فصل زمستان که هوا خیلی سرد بود، ایلیا و الهام در حیاط خانه برای خودشان یک آدم برفی درست می‌کردند. ایلیا دستش یخ کرد. الهام گفت: «دستکشت را دستت کن.» ایلیا از توی جیبش یک جفت دستکش درآورد و دستش کرد. آدم برفی آن‌ها خیلی خوشگل شد.

آن‌ها رفتند توی اتاق. مامان بخاری را زیاد کرده بود تا اتاق گرم بشود. الهام دستش را به بخاری چسباند و جیغ زد. مامان جلو آمد و گفت: نباید دستت را به بخاری بزنی. خیلی خطرناک است. می‌سوزی. بعد مامان دست الهام را فوت کرد.

ایلیا گفت: مامان! من دلم بستنی می‌خواهد. مامان گفت: عزیزم! هوا سرد است. بستنی هم سرد است. اگر بستنی بخوری، حتما سرما می‌خوری. حالا هر دوتای شما بیایید و آش داغ بخورید تا گرمتان بشود. آن‌ها آش رشته داغ را فوت کردند و خوردند و حسابی کِیف کردند.

لباس‌های قشنگ

مامان به مهتاب می‌گه: دخترم! عزیزم! برو آماده شو تا بریم خونه خاله. مهتاب می‌گه چشم و می‌ره توی اتاق تا لباس بپوشه. مهتاب درِ کمد رو باز می‌کنه و یه کلاه زرد خوشگل می‌بینه. کلاه رو سرش می‌کنه؛ اما کلاه خیلی بزرگه و صورتش رو می‌پوشونه. مهتاب نمی‌تونه هیچ جا رو ببینه. داد می‌زنه: کمک! کمکم کنین.

هستی میاد و کلاه رو از سر مهتاب برمی‌داره. هستی خواهر بزرگتر مهتابه. هستی می‌گه: عزیزم! این کلاه مال منه. برای تو بزرگه. باید کلاه خودت رو سرت کنی. مهتاب کلاه خوشکل خودش رو پیدا می‌کنه. به به! کلاه مهتاب قهوه‌ایه و یه پاپیون خوشگل روش داره. مهتاب کلاهش رو سرش می‌کنه.

بعدش مهتاب می‌خواد کفش پاش کنه؛ اما هر کاری می‌کنه، پاش توی کفش فرو نمی‌ره. هستی بهش می‌گه مهتاب جون! این کفش‌ها که مال تو نیست. این کفش بابکه. بابک برادر کوچولوی مهتابه.

هستی می‌گه: بابک کوچولوه. کفشش برای تو کوچیکه. مهتاب کفش صورتی خوشگل خودش رو پیدا می‌کنه. هستی به مهتاب کمک می‌کنه تا کفشش رو بپوشه.

حالا مهتاب آماده شده که با مامان و خواهر بزرگتر و برادر کوچکترش بره خونه خاله.

کِرم کوچولو

یک روز گرم آفتابی کِرم کوچولو سرش را از توی خاک بیرون آورد و به گربه کوچولو گفت: «امروز هوس کردم برم لب دریاچه دراز بکشم.» گربه کوچولو گفت: «میو میو! راه دریاچه خیلی دوره. باید سوار اسب بشی.» کرم کوچولو گفت: «تو اسبی؟» گربه گفت: «نه. من گربه‌ام. ببین می‌گم میو میو.» کرم کوچولو گفت: «مگه اسب چی می‌گه؟» گربه گفت: «نمی‌دونم. از خودش بپرس.» بعدش هم رفت.

کِرم رفت و رفت تا رسید به یه حیوون گُنده که داشت علف می‌خورد. بهش گفت: «سلام. تو اسبی؟» حیوونه گفت: «ما ما! سلام. نه من گاوم.»

کرم کوچولو باز هم رفت تا رسید به یه پرنده که داشت دونه می‌خورد. بهش گفت: «سلام. تو اسبی؟» پرنده گفت: «غار غار! سلام. نه من کلاغم.»

کرم کوچولو باز هم به راهش ادامه داد تا یک حیوون خیلی خوشگل رو دید که یه تکه استخون رو لیس می‌زد. بهش گفت: «سلام. تو اسبی؟» اون هم گفت: «هاپ‌هاپ! سلام. نه من سگم.»

کرم کوچولو باز هم رفت جلوتر تا این که به یک پرنده زرد خوشگل رسید که داشت آب‌بازی می‌کرد. بهش گفت: «سلام. تو اسبی؟» پرنده گفت: کواک کواک! سلام. نه من اردکم. توی خونه من و مرغابی صدا می‌کنن.

کرم کوچولو اون قدر راه رفت و راه رفت تا دید رسیده نزدیک دریاچه. خیلی خوشحال شد. اول کمی شنا کرد، بعدش هم جلوی آفتاب دراز کشید. بعد دید یه حیوون خوشگل اومد و دهنش رو توی آب فرو کرد تا آب بخوره. بهش گفت: «سلام. تو کی هستی؟» حیوون خوشگل گفت: «هی ئی ئی! سلام. من اسبم. خیلی خوشحالم که تو رو دیدم.» بعد هم با هم دوست شدند.

قصه ی مرغ پر قرمزی

روزی روزگاری مرغی در یک مزرعه زنگی میکرد که بخاطر پرهای قرمزش همه او را پر قرمزی صدا می کردند. روزی پر قرمزی در مزرعه در حال گشت و گذار و دانه خوردن بود که روباهی او را دید و آب از دهانش به راه افتاد. سریع به خانه رفت و به همسرش گفت قابلمه را پر از آب کند و روی گاز بگذارد تا او ناهار را بیاورد. بعد دوباره به مزرعه برگشت. وقتی پرقرمزی اصلا حواسش نبود. پیش از آنکه بتواند کمک بخواهد، او را گرفت و در یک گونی انداخت. و بعد خوشحال راه افتاد به سمت خانه. دوست پرقرمزی که یک کبوتر بود، همه ی داستان را تماشا می کرد و برای نجات دوستش سریع یک نقشه کشید. کبوتر رفت و سر راه روباه نشست و وانمود کرد که پایش شکسته است. روباه تا او را دید خیلی خوشحال شد و با خودش فکر کرد امروز ناهار مفصلی می خورد. گونی را روی زمین گذاشت و به سمت کبوتر رفت تا او را بگیرد. کبوتر هم آرام آرام عقب می رفت. پرقرمزی تا دید که روباه حواسش به کبوتر است از توی گونی بیرون آمد، یک سنگ داخل گونی گذاشت و فرار کرد. کبوتر وقتی دید دوستش به اندازه کافی دور شده، شروع به پرواز کرد و بالای درختی نشست. روباه هم که ناامید شده بود به سمت گونی رفت و آن را برداشت و به خانه رفت. وقتی به خانه رسید، قابلمه روی گاز بود. گونی را توی قابلمه خالی کرد و سنگ تالاپی توی آب افتاد و آب جوش ها روی صورت روباه ریخت و روباه حسابی سوخت.

قصه ی شغال دانا

در یک جنگل زیبا کلاغی به همراه جوجه هایش روی درختی زندگی می کرد. کلاغ مشکل بزرگی داشت و آن این بود که هر وقت تخم می گذاشت ماری که در آن نزدیکی زندگی می کرد آن تخم را می خورد. کلاغ از این قضیه خیلی ناراحت بود به همین دلیل تصمیم گرفت این مشکل را برای همیشه حل کند. کلاغ پیش دوستش شغال رفت و از او خواست تا به او کمک کند. شغال نقشه ای کشید و به کلاغ یاد داد که چگونه مشکلش را حل کند. کلاغ به خانه زنی در آن نزدیکی ها رفت و همین که زن انگشترش را برای شستن لباس ها درآورد آن را دزدید و سریع پرواز کرد. مردم که شاهد ماجرا بودند کلاغ را دنبال کردند تا به لانه اش رسیدند. کلاغ انگشتر را به زمین انداخت و مار بلافاصله آن را برداشت. مردم بر سر مار ریختند و چوب آنقدر مار را زدند تا او را کشتند.

بادکنک حسود

بچه ها دو تا بادکنک خریدند. یکی سفید و یکی صورتی. هر دو تا بادکنک را باد کردند و با کمک بابا از سقف اتاق آویزان کردند. اما بادکنک سفید از بادکنک صورتی چاق تر و بزرگ تر بود. به خاطر همین بادکنک صورتی عصبانی بود.

بادکنک صورتی شروع کرد به غر زدن و گفت: بچه ها عمدا من و کم باد کردند و تو رو بیشتر. اصلا بچه ها بین ما فرق می گذارند. من خیلی هم از تو بزرگ ترم اگر من را حسابی باد می کردند دو برابر تو می شدم.

بادکنک سفید گفت ای بابا هر دوتا مون رو تا اونجایی که لازم بود باد کردند. اونا هر دوتا مون رو دوست دارند. ندیدی چقدر به خاطر ما خوشحالی کردند؟

بادکنک صورتی اخماشو کرد تو هم و گفت دیگه با من حرف نزن. من خودم یه راهی پیدا می کنم و باد خودم رو بیشتر می کنم و به همه نشون می دم که من از تو بزرگ ترم.

شب شد و بچه ها به خواب رفتند. باد کنک صورتی همین طور که به اطراف نگاه می کرد چشمش به تلمبه روی کمد افتاد. بادکنک از تلمبه خواست تا بادش رو بیشتر کنه. تلمبه اول با مهربونی قبول کرد. ولی وقتی بادکنک رو از نزدیک دید گفت اگه بیشتر از این باد بشی ممکنه بترکی.

بادکنک صورتی با شنیدن این حرف ها خیلی عصبانی شد و گفت تو هم مثل بادکنک سفید خودخواهی.

تلمبه از حرف های بادکنک صورتی ناراحت شد. بادکنک با همه قهر کرد و اخم کرد. وقتی اخم کرد متوجه شد موقع اخم کردن و قهر کردن بادش بیشتر می شه. بادکنک صورتی از این قضیه خوشحال شد. انقدر اخم کرد و قهر کرد و ادامه داد تا هی بادش بیشتر و بیشتر شد. آنقدر باد کرد و باد کرد و باد کرد تا بالاخره شَتَرَق…… ترکید و هر تکه اش پرت شد یه طرف اتاق.

بیچاره دیگه زنده نبود تا بفهمه هر کسی باید اندازه ی خودش رو بفهمه. ای کاش قهر نکرده بود و هنوز توی اتاق آویزان بود و تکان می خورد و بچه ها را خوشحال می کرد.

همستر

همستر کوچولو دنبال غذا می گشت. یک شاخه ی گندم پیدا کرد. خوش حال شد و دانه های گندم را گاز گاز کرد. چونکه غذای همستر ها دانه های گندم است. همستر کوچولو ناگهان صدای پایی شنید. خوب گوش کرد و بو کشید. بوی راسو بود. همستر کوچولو ترسید و فرار کرد. چونکه همسترها غذای راسوها هستند. همستر کوچولو با دانه هایی که توی دو تا کیسه قایم کرده بود، دوید و رفت توی لانه ی زیرزمینی. چونکه همسترها دو تا کیسه ی کِشی توی لپ هایشان دارند. همستر کوچولو توی لانه اش، با خیال راحت نشست. دانه های گندم را از توی کیسه های لپ هایش ریخت بیرون تا برای زمستانش نگه دارد. چونکه همستر ها در سرمای زمستان از خانه بیرون نمی آیند.

خانم کاکلی و جوجه هاش

یکی بود یکی نبود توی جنگل کنار یک رودخانه درخت بزرگی قرار داشت که خانم کاکلی و جوجه هایش در آنجا زندگی می کردند. هر چه زمان می گذشت جوجه ها بزرگتر می شدند و به غذای بیشتری نیاز داشتند. برای همین خانم کاکلی و آقای کاکلی با هم به دنبال غذا رفتند.

جوجه ها تنها مانده بودند. یک دفعه یک پروانه قشنگ پر زد و روی شا خه ای نشست. جوجه ها که پروانه ندیده بودند از ترس سر هایشان را زیر پرهایشان پنهان کردند « مثلا پنهان شدند».

پروانه گفت: چرا می ترسید؟ به من می گن پروانه, معمولا پرنده ها از دیدن من خوشحال می شوند چون من غذای آنها هستم.

جوجه ها که گرسنه بودند تلاش کردند پروانه را بگیرند و بخورند ولی پروانه بالاتر پرید.

آنها به پروانه گفتند: چقدر تو زیبا هستی و چه قشنگ می پری، پروانه گفت: خداوند این بالهای زیبا را به من داده بعد هم پر زد بالاتر چون می ترسید پرنده ها بخورنش.

جوجه ها داشتند درباره پروانه حرف می زدند که درخت تکان خورد. فوری ترسیدند و سر هایشان را لای پر هم پنهان کردند.

یک حیوان بزرگ با پنجه های قوی به درخت چسبیده بود. با گوش های پهن و بدن پشمالو. خیلی هم با نمک و مهربان به نظر می رسید.

به جوجه ها گفت: نترسید شما که غذای من نیستید. جوجه ها گفتند: ما را چه جوری دیدی؟ ما که قایم شدیم. او گفت: ولی فقط شما سرتان را پنهان کردید بدنتان بیرون بود جوجه های قشنگ اسم من کوآلا است من نوعی خرس درختی هستم و در همسایگی شما با خانواده ام کنار کلبه زندگی میکنم.

جوجه ها گفتند: خوش به حالت می توانی همه جا بروی. کوآلا گفت: ولی من و همه حیوانات که بال نداریم دوست داریم مثل شما پرنده باشیم و در آسمان آبی و زیبای خداوند پرواز کنیم خدا نعمت بزرگ پرواز کردن را به شما داده. صبر کنید بزرگتر شوید، عجله نکنید.

یک مرتبه کوآلا دید پرنده شکاری به سوی جوجه ها می آید فریاد زد: خطر! کوآلا خود را روی لانه ی جوجه ها انداخت و با پنجه های خود به بال های پرنده شکاری می زد.

پروانه خود را به خانم کاکلی رساند و گفت: مرا نخورید. جوجه هایتان در خطر هستند زود بیائید. خانم کاکلی و کوآلا با کمک هم به هر زحمتی که بود پرنده ی شکاری را دور کردند. کوآلا کمی زخمی شده بود ولی خوشحال بود که توانسته جوجه های همسایه را نجات بدهد.

خانم کاکلی از پروانه و کوآلا تشکر کرد و بعد از آن داستان شجاعت کوآلا در جنگل پیچید و همه او را کوآ لای قهرمان می نامیدند.

این قصه کوتاه برای کودکان به سر رسید. پرنده ی شکاری به مقصود نرسید بالا رفتم دوغ بود پایین آمدیم ماست بود قصه ی ما راست بود.

مطلب مشابه: قصه برای خواب شب کودک؛ 15 قصه های کودکانه قشنگ شبانه

گرگ و الاغ

روزی الاغ هنگام علف خوردن ،‌کم کم از مزرعه دور شد. ناگهان گرگ گرسنه ای جلوی او پریدالاغ خیلی ترسید.

ولی فکر کرد که باید حقه ای به گرگ بزند وگرنه گرگه اونو یک لقمه می کنه ، برای همین لنگانلنگان راه رفت و یکی از پاهای عقب خود را روی زمین کشید.

الاغ ناله کنان گفت: ای گرگ در پای من تیغ رفته است ، از تو خواهش می کنم که قبل ازخوردنم این تیغ را از پای من در بیاوری.

گرگه با تعجب پرسید: برای چه باید اینکار را بکنم من که می خواهم تو را بخورم.

الاغ گفت: چون این خار که در پای من است و مرا خیلی اذیت می کند اگر مرا بخوری درگلویت گیر می کند وتو را خفه می کند.

گرگ پیش خودش فکر کرد که الاغ راست می گوید برای همین پای الاغ را گرفت و گفت: تیغکجاست؟ من که چیزی نمی بینم و سرش را جلو آورد تا خوب نگاه کنه.در همین لحظه الاغ از فرصت استفاده کرد و با پاهای عقبش لگد محکمی به صورت گرگ زد وتمام دندانهای گرگ شکست.

الاغ با سرعت از آنجا فرار کرد. گرگ هم خیلی عصبانی بود از اینکه فریب الاغ را خورده است.